به نقل از «فرارو»

نیوزویک: آمریکا جنگ روایت‌ها را در برابر چین، ایران و روسیه باخته است

تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۹۲۴۱۶

یکی از اعضای بنیاد حقیقت خاورمیانه (EMET) شکست آمریکا و غرب در جنگ رسانه‌ای و تبلیغاتی ۳ ماه گذشته درباره غزه را بهانه قرار داده و توصیه‌هایی برای فعال‌تر شدن دولت بایدن در عرصه جنگ رسانه‌ای علیه ۳ کشور چین، روسیه و ایران ارایه کرده است.

به گزارش عصرایران، متن کامل این مقاله در پی می‌آید:

طی ۳ ماه گذشته، ربات‌های روسی، چینی و ایرانی، فضای اینترنت را پر از محتوای ضد صهیونیستی، یهود‌ستیزانه و ضد آمریکایی کرده‌اند و شکاف‌های سیاسی خطرناک و گسترده‌ای را در ایالات متحده تشدید کرده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این یک داستان قدیمی است: برای سال‌ها، دشمنان خارجی آمریکا از رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی برای مداخله در سیاست داخلی ما استفاده می‌کنند و روایت‌های خود را ارایه می‌کنند و طبق معمول دولت‌های ایالات متحده در مقابله با این "روایت‌های نادرست" کند بوده اند.

از زمان پایان جنگ سرد، واشنگتن بیش از حد بر جنگ سنتی (نظامی) متمرکز بوده است. ایالات متحده سال گذشته ۸۷۷ میلیارد دلار برای ارتش خود هزینه کرد که بیش از مجموع ۹ کشور بعدی است.

اما چین، روسیه و ایران به خوبی می‌دانند که نمی‌توانند ایالات متحده را در یک درگیری نظامی سنتی به چالش بکشند، بنابراین به ابزار‌هایی نامتقارن مانند تامین مالی نیرو‌های نیابتی مانند حماس و حزب‌الله و حملات سایبری و کمپین‌های اطلاعات نادرست متوسل می‌شوند.

در نتیجه، بودجه روسیه و چین برای رسانه‌ها و تبلیغات با بودجه دولت و کنگره آمریکا برای رسانه‌ها قابل مقایسه نیست و بسیار بیشتر است.

نابرابری اجتناب ناپذیر نبود بلکه پس از جنگ سرد، ایالات متحده عامدانه به آرامی حوزه اطلاعات را کنار گذاشت. در سال ۱۹۸۸، بودجه رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی ۲۱۹ میلیون دلار بود که با در نظر گرفتن تورم معادل با ۵۸۶ میلیون دلار امروز بوده است.

اما امروز بودجه این رسانه ۱۲۳ میلیون دلار است. رادیو آزادی که در طول جنگ سرد برای پخش پیام‌های ضد کمونیستی و دموکراسی خواهی در پشت پرده آهنین تاسیس شد، نقش مهمی در مبارزه با روایت‌های شوروی داشت.

تا سال ۱۹۹۰، رادیو آزادی پرشنونده‌ترین ایستگاه رادیویی غربی در اتحاد جماهیر شوروی بود و نقش کلیدی در انقلاب چکسلواکی و رومانی داشت.

رادیو آزادی تحت چتر آژانس رسانه‌های جهانی ایالات متحده - USAGM- است که شامل صدای آمریکا، رادیو آسیای آزاد، دفتر پخش کوبا، شبکه‌های پخش خاورمیانه و صندوق فناوری باز است.

در ماه مارس گذشته، جو بایدن، رییس جمهوری آمریکا، در پاسخ به کمپین‌های روسیه، چین و ایران برای تضعیف ارزش‌ها و نفوذ ایالات متحده، درخواست افزایش ۱۱ درصدی کل بودجه آژانس رسانه‌های جهانی ایالات متحده را به مبلغ ۹۴۴ میلیون دلار ارایه داد که در انتظار تصویب کنگره است.

از سوی دیگر روسیه در سال گذشته تنها ۱.۹ میلیارد دلار برای تبلیغات رسانه‌ای هزینه کرده است. طبق گزارش اخیر وزارت خارجه ایالات متحده، بودجه چین برای تبلیغات سایبری و اطلاعات نادرست جهانی میلیارد‌ها دلار است. حتی تحریم‌های اقتصادی نیز ایران را از پرداخت ۲۰۰ میلیون دلار تنها برای برنامه‌های تلویزیونی دولتی بازنداشته است.

اغلب روسیه، چین و ایران با هم همکاری می‌کنند، به ویژه زمانی که هدف مشترک آن‌ها خنثی کردن نفوذ ایالات متحده باشد. به عنوان مثال، پکن علاوه بر استفاده از اطلاعات نادرست برای حمایت از منافع ژئوپلیتیکی خود و سرکوب انتقادات داخلی، از دستگاه اطلاعاتی خود برای حمایت از روایت‌های کرملین در مورد جنگ در اوکراین، از جمله ادعا‌های نادرست مسکو مبنی بر اینکه اوکراین آزمایشگاه‌های مخفی جنگ بیولوژیکی ناتو را اداره می‌کند، استفاده کرده است.

استراتژی روسیه و چین این است که از شکاف‌های اجتماعی موجود در غرب سوء استفاده کند. هم پکن و هم مسکو با افراط گرایان راست افراطی و چپ افراطی در غرب روابطی برقرار کرده اند و شکاف و بی ثباتی را گسترش داده اند. موضوعات انتخابی آن‌ها شامل نژادپرستی، مهاجرت، و جنگ‌های فرهنگی است.

آمریکا نباید در مقابل چنین بازی کثیفی را انجام دهد. اما واشنگتن باید درک کند که اطلاعات نادرست تاثیرات گسترده‌ای در داخل و خارج از کشور دارد. دولت بایدن باید تلاش‌های خود را برای مقابله با این گونه اطلاعات نادرست افزایش دهد و همچنین با رژیم‌هایی که آن را منتشر می‌کنند مبارزه کند.

این امر می‌تواند از طریق افزایش بودجه آژانس رسانه‌های جهانی ایالات متحده و همچنین حمایت از رسانه‌های مستقل ممنوع شده توسط این دولت ها، مانند روزنامه مستقل "نوایا گازتا" روسی که سردبیر آن برنده جایزه نوبل و اکنون در تبعید در لتونی است و یا شبکه تلویزیونی فارسی زبان "ایران اینترنشنال" انجام شود.

علاوه بر این، ایالات متحده باید برنامه‌هایی را برای آموزش خبرنگاران چینی، روسی و ایرانی برای رد روایت‌های نادرست و افشای فساد گسترده، نقض حقوق بشر و تجاوزگری در کشور‌های خود ایجاد کند.

این تحقیقات را می‌توان از خارج از کشور انجام داد، با تکیه بر منابع محلی و اطلاعات منبع باز، همانطور که توسط Bellingcat، یک گروه روزنامه نگاری تحقیقی مستقر در هلند که از آن به عنوان "بزرگترین کابوس روسیه" یاد می‌شود، انجام می‌شود.

اگر این روزنامه نگاران روی موضوعات حساس تمرکز کنند، چنین اقداماتی به ویژه موثر خواهد بود. به عنوان مثال تمرکز فعالیت این روزنامه نگاران بر موضوع اقلیت‌های قومی در چین، روسیه و ایران که درصد زیادی از جمعیت آن‌ها را تشکیل می‌دهند، می‌تواند بسیار موثر باشد.

علت رفتار خشن با اقلیت‌ها ترس از جدایی طلبی قومی است. افزایش پوشش رسانه‌ای می‌تواند فشار داخلی و بین‌المللی بر این رژیم‌ها را تقویت کند و احتمالا حتی باعث خیزش‌های قومی شود.

از این گذشته، در سال ۱۹۸۹، پوشش خبری رادیو آزادی از سرکوب مجار‌ها و آلمانی‌ها توسط دولت رومانی و گزارش اعتراضات بعدی، نقش مهمی در سقوط رژیم "نیکولای چائوشسکو" داشت.

اما قبل از اینکه ایالات متحده سیاست خود را تنظیم کند، باید استراتژی اصلی خود را تغییر دهد.

در ۱۵ سال گذشته، سیاست خارجی ایالات متحده به دنبال خاموش کردن آتش بوده است نه جلوگیری از آن. هیچ استراتژی منسجمی فراتر از مدیریت بحران و مهار وجود نداشته است.

وقتی صحبت از جنگ اطلاعاتی به میان می‌آید، اهداف واشنگتن عمدتا به شناسایی و تلاش برای متوقف کردن تبلیغات ضدغربی با بودجه خارجی، محدود شده است. با این حال، این به تنهایی کافی نیست. هر استراتژیست نظامی یا حتی یک گوینده ورزشی به شما می‌گوید که هر چقدر هم که استراتژی خوب باشد، اگر دائما در دفاع باشید، هرگز برنده نخواهید شد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: آمریکا اسراییل چین و روسیه و ایران قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل اطلاعات نادرست ایالات متحده میلیون دلار رادیو آزادی رسانه ها رسانه ای روایت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۹۲۴۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسقط، مهم ترین تسهیل کننده دیدارهای غیرمستقیم ایران و آمریکا / چرا عمان تمایلی به نمایش قدرت دیپلماتیک خود ندارد؟/ عمان کانال گفت و گوی غیرمستقیم میان تهران-واشنگتن را باز نگاه داشته است

«بر خلاف قطر که توجه جهانیان را به دلیل نقش میانجی در مذاکرات حماس و اسرائیل به خود جلب کرده است، عمان کمتر در «میانجیگری» و بیشتر در «تسهیل امور» شرکت می کند. این تمایز مهمی است که عمانی‌ها در رابطه با تعامل با مقامات آمریکایی و ایرانی و همچنین نمایندگان عربستان سعودی و حوثی‌ها در طول یک دهه جنگ داخلی یمن حفظ کرده‌اند.»

به گزارش جماران، Kristian Coates Ulrichsen ، از اعضای بخش خاورمیانه در موسسه بیکر است. تحقیقات او به بررسی موقعیت در حال تغییر کشورهای خلیج فارس در نظم جهانی و همچنین ظهور چالش‌های بلندمدت و غیرنظامی برای امنیت منطقه می‌پردازد.

او پیش از این به عنوان تحلیلگر ارشد خلیج فارس در مرکز مطالعات استراتژیک خلیج فارس و مدیر برنامه کویت در زمینه توسعه، حکومت داری و جهانی شدن در کشورهای خلیج فارس در دانشکده اقتصاد لندن کار کرده است. او در تازه ترین نوشتار به بررسی نقش مسقط در دیپلماسی میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا پرداخته و می نویسد:

با شعله ور شدن تنش ها در خاورمیانه، عمان به عنوان یک کانال پشتیبان مهم بین ایران و آمریکا عمل می کند. پیش از پرتاب رگبار پهپادها و موشک‌ها به سوی اسرائیل در 13 آوریل 2024، طبق گزارش‌ها، ایران به واشنگتن خبر داده بود که پاسخش به حمله قبلی به محوطه سفارتش در سوریه، به دنبال جلوگیری از تشدید تنش است. این پیام از طریق یک کشور عربی حوزه خلیج فارس  یعنی عمان مخابره شد.

بحران کنونی در خاورمیانه، بحرانی است که مقامات عمان سال ها تلاش کرده اند از آن اجتناب کنند. عمان که در آن سوی تنگه هرمز از ایران قرار دارد و روابط دفاعی و امنیتی نزدیک با ایالات متحده و بریتانیا دارد، می‌داند که حملات تند و تیز خطر یک جنگ گسترده‌تر را که کشورها و گروه‌های غیردولتی مسلح را در سراسر جهان در بر خواهد گرفت، افزایش می دهد.

جنگ تمام عیار ممکن است با اقدامات تشدید کننده بیشتر تهران یا تل آویو آغاز شود، اما همزمان ممکن است از طریق محاسبه اشتباه یا سوء تفاهم نیز رخ دهد؛ به ویژه با توجه به فقدان کانال های رسمی دوجانبه برای گفت و گو و تنش زدایی میان دو طرف  و این جایی است که عمان وارد عمل می شود. برای سال ها، این کشور خلیج فارس بی سر و صدا سابقه ای برای خود در کاهش تنش های منطقه ای از طریق دیپلماسی دست و پا کرده است.

عمان از زمان حمله 7 اکتبر توسط حماس، این نقش را ادامه داده است. در ماه‌های پس از آن حمله و پاسخ اسرائیل به غزه که منطقه را ملتهب کرد، عمان گفت‌وگوهای سطح بالایی با ایران داشته است، میزبان دیوید کامرون وزیر خارجه بریتانیا برای گفت و گو در مورد امنیت در دریای سرخ بوده و خواستار آتش‌بس در غزه شده است. عمان اکنون می تواند نقش مهمی در باز نگه داشتن کانال ارتباطی بین ایالات متحده و ایران ایفا کند، زیرا طرف ها به دنبال کاهش تنش هستند.

عمان نمی خواهد میانجی باشد

عمان در کنار قطر و کویت همسایه - و همچنین سوئیس که در غیاب سفارت آمریکا نماینده منافع ایالات متحده در ایران است، نقش مهمی در دیپلماسی پشتیبان ایفا کرده است. اما رویکرد عمان از رویکرد سایر کشورها متمایز است. به جای شرکت در گفت و گوهای مستقیم، فضایی برای گفت و گو ایجاد می کند و به جای میانجی به عنوان یک تسهیل کننده عمل می کند.

دلایل متعددی برای تصمیم عمان برای ایفای نقش به عنوان یک تسهیل کننده وجود دارد. برخلاف چندین کشور دیگر خلیج فارس، مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی، عمان فاقد سابقه روابط پرتنش با ایران است.

در عوض، عمانی‌ها به یاد می‌آورند که ایران در دوران شاه در طول دهه 1970 از عمان حمایت کرد، زمانی که سلطان جدید آن زمان، قابوس بن سعید، در حال مبارزه با یک قیام در استان جنوبی ظفار بود.

حتی پس از سرنگونی شاه در انقلاب 1979 ایران و جایگزینی ساختار سیاسی، عمان جدا از سایرین در منطقه ایستاد و از درگیر شدن در رقابت‌های منطقه‌ای و رقابت برای نفوذ ژئوپلیتیکی که روابط ایران با کشورهای دیگر خلیج‌فارس را مخدوش کرد، خودداری کرد.

کانال های پشتی مخفی

مقامات عمانی به نمایندگی از یک کشور کوچک در یک منطقه ناآرام، فضاهای دیپلماتیکی را ایجاد کرده اند که به آنها اجازه می دهد تا با شرایط خود و به روش هایی که با نقاط قوت آنها همراه است، با مسائل منطقه درگیر شوند.

 همانطور که سید بدر البوسعیدی، یک دیپلمات حرفه ای که در سال 2020 وزیر امور خارجه عمان شد، در سال 2003 گفت: «ما سعی می کنیم از موقعیت میانی خود بین قدرت های بزرگتر برای کاهش احتمال درگیری در همسایگی نزدیک خود استفاده کنیم.»

بر خلاف قطر که توجه جهانیان را به دلیل نقش میانجی در مذاکرات حماس و اسرائیل به خود جلب کرده است، عمان کمتر در «میانجیگری» و بیشتر در «تسهیل امور» شرکت می کند. این تمایز مهمی است که عمانی‌ها در رابطه با تعامل با مقامات آمریکایی و ایرانی و همچنین نمایندگان عربستان سعودی و حوثی‌ها در طول یک دهه جنگ داخلی یمن حفظ کرده‌اند.

تسهیلات عمانی اشکال مختلفی دارد. این می‌تواند شامل ارسال پیام‌ها و حفظ کانال‌های ارتباط غیرمستقیم بین دشمنان یا ترتیب دادن کانال‌های برگشتی و میزبانی جلسات -البته به طور کاملا محتاطانه- باشد. درست بر خلاف سیاست دوحه که در ابتکارات میانجیگری قطر، مانند مذاکرات با طالبان که توافقنامه 2020 دوحه برای خروج نیروهای ایالات متحده از افغانستان را ایجاد کرد، تبلیغات پررنگ تری برای کشور میزبان دیده می شود.

اما رویکرد عمان با وجود مختصاتی که دارد نتیجه بخش هم هست. ویلیام برنز در کتاب خاطرات خود با عنوان "The Back Channel" که پس از بازنشستگی از وزارت امور خارجه و قبل از انتصاب او به عنوان رئیس سازمان سیا توسط جو بایدن، به رشته تحریر درآمد، شرح مفصلی از نقش عمان در تسهیل کانال پشتیبان بین ایالات متحده و ایران ارائه کرد. این گفت و گوها  در سال 2013 به مذاکراتی تبدیل شدند که منجر به توافق هسته ای ایران در سال 2015 شد.

این کانال پس از آن آغاز شد که مقامات ایرانی در سال 2012 پیامی را از طریق عمان به ایالات متحده ارسال کردند که در آن پیشنهاد برگزاری نشستی در مسقط، پایتخت این کشور حاشیه خلیج فارس را داده بودند.  برنز در این کتاب به یاد می آورد که رئیس اطلاعات عمان هنگامی که ما وارد اتاق جلسه می شدیم از هر دو هیئت استقبال کرد و پس از چند کلمه خوشامدگویی کوتاه اتاق را ترک کرد. عمان به عنوان کانال پشتیبان در طول هشت دور گفت و گوی سازنده، که طولانی ترین و پایدارترین تعامل بین مقامات ایران و ایالات متحده از سال 1979 بود، کاملا مخفی ماند.

میزبانی از دشمنان

در حالی که آب شدن یخ بین ایالات متحده و ایران دوام نیاورد، کانال پشتیبان عمان چندین عامل کلیدی برای موفقیت هر تلاشی برای کاهش تنش بین دشمنان به ظاهر سرسخت را برجسته کرد. اعتمادی که هر دو طرف به مقامات عمانی داشتند، بسیار مهم بود و نتیجه مثبت دیدارها باعث ایجاد اطمینان در استفاده هر یک از طرفین از کانال های عمانی شد.

نقش عمان به عنوان تسهیل کننده تعامل غیرمستقیم بین ایالات متحده و ایران با تصمیم رئیس جمهور دونالد ترامپ برای خروج ایالات متحده از توافق هسته ای ایران در سال 2018 و شکست دولت بایدن در ورود مجدد به این توافق اهمیت بیشتری یافت. به نظر می رسد تنها زمانی که عمان مایل به ایفای این نقش نبود – زمانی که تنش ها پس از ترور ژنرال ایرانی (شهید) قاسم سلیمانی توسط ایالات متحده در ژانویه 2020 افزایش یافت– به این دلیل بود که سلطان قابوس به شدت بیمار بود. در غیاب عمان، سوئیس هدایت کانال پشتیبان را برعهده داشت.

کاهش تنش ها

در طول تشدید تنش ها پس از حمله 7 اکتبر در اسرائیل، عمان پیام هایی را بین مقامات ایرانی و آمریکایی ارسال کرده است. در ژانویه 2024، مقامات عمانی میزبان هیئت‌هایی از مذاکره‌کنندگان ارشد هر دو کشور بودند که بین نمایندگان در اتاق‌های جداگانه رفت و آمد می‌کردند.

حتی در شرایطی که پس از بمباران ساختمان سفارت ایران در دمشق توسط اسرائیل در 1 آوریل، یک درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر در خاورمیانه آغاز شد، عمان در تلاش برای کاهش تنش‌ها بود.

در 7 آوریل، حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران، از عمان دیدن کرد و این فرصتی را برای مقامات عمانی فراهم کرد تا با آمریکا و دیگر مقامات غربی در مورد رویکرد ایران، در حالی که تهران در حال برنامه ریزی برای واکنش به حمله دمشق است، صحبت کنند.

و در حالی که بحران کنونی در خاورمیانه به اندازه ای است که عمان به تنهایی نمی تواند به آن رسیدگی کند، توانایی واسطه های مورد اعتماد مانند عمان - همراه با قطر و سوئیس - برای باز نگه داشتن کانال های ارتباطی برای به حداقل رساندن احتمال تشدید تصادفی تنش و برای تکمیل گفت و گوی آمریکا و اروپا با رهبران اسرائیل در تلاش برای یافتن راه حلی مسالمت آمیز برای خروج از این بن بست مهم است.